پس از تقسیم آلمان بین 4 کشور پیروز در جنگ جهانی دوم و آغاز جنگ سرد بین بلوک شرق و غرب، مردم ساکن در آلمان شرقی به دنبال بدست آوردن رویای زندگی غربی، برای زندگی تحت حکومت فدرال آلمان غربی که در بلوک غرب قرار داشت تن به هرنوع ذلتی میدادند. در واقع مردم تلاش میکردند از دست حکومت کمونیستی شوروی فرار کنند و در آزادی بی قید و بند فرهنگ غربی که در آلمان غربی جاری بود زندگی کنند. این مهاجرت کار را بدانجا کشاند که حکومت شوروی برای جلوگیری از این مهاجرت همگانی مردم، دیواری به طول 45 کیلومتر در میانه ی شهر و در امتداد آن دیواری 120 کیلومتری به دور آلمان غربی بکشد و امنیت دیوار را سیم خاردارهای برق دار و پست های نگهبانی با مجوز تیر اندازی تامین کند. اکثریت مردم از ظلم هایی که با شعار عدالت اجتماعی توسط حکومت کمونیستی بر مردم روا داشته شد خسته بودند و در مقیاس گسترده قصد مهاجرت داشتند و حکومت شوروی مانع از این اتفاق  میشد و در طول 28 سال که دیوار برلین نقش مانعی سخت و خشن برای رسیدن به آزادی غربی را داشت، تنش های زیادی بین خیل کثیری از مردم با حکومت شوروی ایجاد شده بود ولی در نهایت پس از 28 سال و در سال 1989 این دیوار فرو ریخت و میلیون ها انسان به خواسته ی خود رسیدند.

پس از مرگ اتفاقی و جانسوز یک دختر در جریان کلاس های آموزشی گشت امنیت اخلاقی و فعال شدن سر شبکه های آماده به اغتشاش در ایران و استفاده از این بهانه و آغاز درگیری های خیابانی، یکی از مسئولین آمریکایی اتفاقات ایران و درگیری های پیش آمده را به وضعیت درگیری های مردم با حکومت شوروی به سبب دیوار برلین تشبیه کرده بود که این مساله توسط رهبر انقلاب در دیدار با دانش آموختگان دانشگاه افسری بیان شد.

در باب این تشبیه در یک کلام میتوان گفت، مشبه و مشبه موجود ولی وجه شبه مفقود است.
کسانی که در خیابان های ایران برای ایجاد آزادی غربی، شروع به اغتشاش کردند همانند مردم ساکن در آلمان شرقی عاشق و شیفته ی سبک زندگی غربی با آزادی های بی قد و بند آن هستند ولی باید توجه کرد که مجموع این افراد بر خلاف افرادی که قصد تخریب دیوار برلین را داشتند، به یک درصد از جمعیت کل مردم هم نمیرسند. خواست عمومی و حداکثری مردم در آلمان شرقی تخریب دیوار و پیوستن به بلوک غرب بود ولی در باب مساله این روزهای ما میتوان گفت، به معنای واقعی، مردم درخواست کنار گذاشتن شریعت از بستر اجتماع و جاری شدن آزادی با تعریف غربی را ندارند و تنها عده ی قلیلی این خواسته را داشتند که در مقایسه ی ملت ایران، قطره ای در مقابل دریا میباشند، عده ی قلیلی که تمام آرزو، توجه، امید و نقطه ی تمرکز سیاست مداران غربی هستند. مردم ایران در راهپیمای های سراسری روز جمعه ی بعد از اغتشاشات خواست جمعی و ملی خودشان یعنی اجرای قواعد شریعت و به خصوص حجاب در بستر اجتماع را به جهانیان اعلام کردند که نشان از اقیم بودن تشبیه انجام شده توسط سیاست مدار آمریکایی میباشد. در این تشبیه، به غلط، خواست اقلیتی غرب گرا به عنوان وجه تشبیه در نظر گرفته شده که به سبب عدم شناخت صحیح از مردم ایران، این تشبیه انجام شده است.