شاید بتوان گفت این چندمعیاری که در اینجا مطرح میشود، موجب ایجاد تفاوت بین امامین انقلاب و دیگر اندیشمندان میشود :

1. اولین معیار و شاخص نظام اندیشه امام و آقا، توصیف اینها از شخیصت و نقشه ی عملیاتی پیامبر اکرم و ائمه ی بعد از اوست.
2. دومین معیار نگاه به مقوله ی چیستی و کارکرد دین در دنیا و نسبت دین و دنیاست.
3. سومین معیار توصیف دوران غیبت، چرایی آن و جایگاه علمای دین در نسبت با مردم و نقش مردم در گسترش دین است.
4. چهارم معیار توجه به وجود یک جبهه ی حق و درگیری دائمی آن با جبهه ی باطل و پیروزی نهایی جبهه حق.

1. امامین انقلاب اعتقاد دارند که پیامبر(ص) و ائمه به دنبال آن، همگی در ذیل نقشه ی کلان کسب قدرت و تشکیل حکومت دینی بوده اند که به واسطه ی آن بتوانند دین را در مقیاس واقعی خود اقامه کنند. پیامبر اکرم(ص)، حضرت امیر(ع) و امام حسن(ع) در برهه ای توانستند به حکومت دست پیدا کنند ولی دیگر ائمه نتوانستند، البته دستیابی به حکومت جزو نقشه ی آنها بوده است و آنها در مرحله ی پیشا حکومت یعنی نهضت دینی باقی ماندند. البته معذوریت های فراوانی داشتند. از یک طرف اراده ی کسب حکومت را داشتند، از یک طرف مراقب از بین نرفتن شیرازه ی جامعه ی دینی که توسط حکومت های وقت حمایت میشدند بودند،از یک طرف شرایط زمان، یاران و احوالات مردم برای  یاری امام در کسب حکومت مناسب نبود،  از یک طرف اراده ی ایجاد یک شبکه ی فعال و مخفی برای سرپرستی و رسیدگی به مسلمان ها را داشتند و از طرفی هم اصرار بر عدم تایید مشروعیت حکومت ها (این موارد میتواند تکمیل شود). لذا همه ی این محدودیت ها باعث میشود که آنها فعالیت های خودشان را در مرحله ی نهضت نگهدارند. ولی به سبب برنامه هایی که انجام میدادند همگی شهید شدند که خود این شهادت نشان از وجود اراده ای هرچند مخفی در جان امام در مقابل اراده ی سیاسی حکومت ها بوده است. این نگاه در نظریه ی انسان 250 ساله هم توسط شهید مطهری و هم توسط حضرت آقا مطرح شده است.
2. در نگاه امامین انقلاب، دنیا مخلوق بد و شر خداوند نیست که همواره باید از آن فرار کرد و دین راه فرار را به ما نشان داده باشد و انسان در زندگی دنیایی فقط باید منتظر بماند تا عمرش تمام شود و به آخرت برود، و نباید از دنیا بهره ای ببرد و باید فقط در آخرت زندگی کند. دین تلاش میکند دنیا را برای انسان به گونه ای آباد کند که بشر بدون اینکه آلوده ی این دنیای مادی شود، از آن بهره ببرد و بستری بساز برای زندگی جمعی دینی تحت حکومت دینی. دین کارکرد دنیایی دارد. دین دنیای انسان را آباد میکند و این آباد کردن دنیا توسط دین با دنیا گرایی غربی متفاوت است. آباد کردن دنیا با حمله به دنیا متفاوت است. دین این قابلیت و توانایی را دارد که بتواند تمامی مقدمات ایجاد و استقرار تمدنی عظیم که انسان ها بتوانند ذیل آن هم از دنیا استفاده کنند و تجربه ی یک زندگی دینی را داشته باشند که در زندگی اخروی خودشان جایگاه والایی داشته باشند. اسلام میتواند نسبتی صحیح بین مقوله ی دین و دنیا ایجاد کند، نه به اسم دین، دنیا را پس میزند مثل مسیحیت و نه به اسم دنیا دین را پس بزند مثل تمدن غرب که این نسبت صحیح یعنی زیست مومنانه در بستر دنیا منطبق با فطرت انسان نیز هست.
3. دوران غیبت، دوران کنارشیدن امام معصوم برای رشد و بالندگی مومنین است. این رشد با اندکی، درگیری و خطا ها و دشواری ها همراه میشود ولی وقتی اراده ی پیشرفت، حرکت و کشف خواسته ی امام پشت پرده در پشت آن باشد، باعث میشود در طول زمان این خطاها از بین برود و رفتارها و اندیشه های انسان مومن که در بدون دسترسی به امام جامعه تلاش برای کشف دین حقیقی میکرده است به تکامل برسد. میتواند این رشد و تکامل را در رشد و تطور علوم دین مشاهده کرد. در نهایت رشد علوم دینی به مرحله ای رسید که باید در بستر یک حکومت دینی ادامه میداد و رشدی که حکومت دینی برای مومنین رقم میزند، هیچی چیزی نمیتوند رقم بزند. در واقع حکومت دینی در دوران غیبت تلاشی مومنانه است برای کشف حکومت حقه ی علوی که توسط مومنین بدون دسترسی به امام زمانشان رقم خورده است که این باعث رشدی عظیم برای مومنین میشود، هم در حوزه ی اندیشه و هم در حوزه ی عمل و وقتی مومنین نهایت تلاش خودشان را انجام دادند، فرج رخ میدهد.در دوران غیبت علمای دین، امانت دار ائمه هستند و باید طبق نقشه و برنامه ی آنها عمل کنند. علمای دین باید تقریری متناسب با زمان از دین ارائه دهند که در ضمن اینکه ذاتیات اصیل دین را در خود دارد، بتواند انسان های دوران جدید را در زیر چتر خود حفظ کند و آنها بتوانند دین دارانه زندگی کنند. مردم هستند که باید دین را اقامه کنند. علمای دین رهبران جریان اقامه دین هستند ولی دین توسط مردم جریان میابد، لذا این نکته را نیز باید مد نظر قرار داد که عده ای جایگاه مردم را در گسترش دین نادیده میگیرند. علمای دین باید تلاش کنند خصایص جامعه ی دینی را کشف کنند و نظامات اجتماعی مختلفی را برای تحفظ از این خصایص طراحی کنند. مثلا نظریه ولایت فقیه طراحی امام خمینی(ره) به عنوان یک نظام سیاسی برای حفظ کیان مسلمان ها در مقابل کفار بوده است که تضمین کننده ی صحت مسیر کلی حرکت مومنان است، ولی ذیل این نظام سیاسی علمای دین باید نظامات مختلفی را طراحی کننده که در همه ی حوزه ها تضمین کننده ی زیست دیندارانه باشد که در نهایت تبدیل به تمدن اسلامی بشود.
4. از ابتدای خلقت انسان و عدم سجده ی شیطان بر انسان، جبهه بندی ای در عالم شکل گرفت. یک جبهه به رهبری جنود شیطانی و شخص شیطان و یک جبهه به رهبری خداوند و پیامبران و صالحان. این 2 جبهه در طول تاریخ و در هر برحه زمانی که انتخاب میکنیم وجود داشته است و در طول زمان، خداوند با پیامبران و صالحانی که در میان مردم می فرستاده، تلاش بر تقویت جبهه حق میکرده و انسان ها را دعوت به این جبهه میکرده است و در مقابل شیطان و عوامل او در طول تاریخ تلاش میکردند تا جبهه ی باطل را تقویت کننده و انسان ها را به ظلمت و تاریکی بکشند. وجود این 2 جبهه از حتمیات تاریخ بشر است و حتی بعد از پیامبر خاتم و در دوران غیبت نیز این 2 جبهه وجود دارند و این درگیری پایان ناپذیر است و در هر زمان باید کشف کرد که رهبر و امام و بدنه ی جبهه حق، چه کسی است، کجاست و رهبر و امام جبهه باطل چه کسی است و کجاست و ما در کجای این جبهه بندی قرارداریم و آیا به آنها مددی میدهیم یا خیر، زیرا که جزو وظایف ما خدمت به امام جبهه حق و تقویت او و تضعیف جبهه باطل و امام اوست.