کسی که به دنبال کسب علم می رود؛به واسطه کسب علمش جایگاه خاصی پیدا کرده (العلم سلطان)؛ توسط مردم احترام خاصی پیدا می کند، مورد عزت قرار گرفته و توجهاتی را به سمت خودش جلب می کند. سنت الهی بر این است که خداوند به هرکس نعمتی می دهد با همان نعمت او را مورد آزمایش قرار می دهد. در مقابلِ هر عالمِ دینی هم یک آزمایش بزرگ وجود دارد. آزمایشی سخت که باید بین «بیان حقیقت» و «حق»و «مورد احترام و توجه عده زیادی از مردم» قرارگرفتن انتخاب کند.ممکن است حق وحقیقت مطابق میل و حرف و فهم مردم نباشد و ایشان برای بیان حقیقت مورد هجمه آن عده قرار بگیرد؛این از ازمایشهای بزرگ الهی است که جلوی راه هر عالم دینی قرار می گیرد. این آزمایش می تواند در مقیاس فردی ،حیطه خانوادگی و یا در مقیاس ملی و اجتماعی اتفاق بیفتد.البته جدای از عالم دینی این آزمایش شامل فردفرد ما هم می شود.به این صورت که ما در یک جمعی نشسته ایم و می توانیم از حقیقتی دفاع کنیم اما فضای عمومی متمایل به آن حقیقت نیست و مورد هجمه افراد قرار می گیریم.

در این مواقع باید چه کار کنیم؟ سکوت را به دفاع از حقیقت ترجیح دهیم و از هجمه ها دور باشیم؟!

اگر فضای اخیر اغتشاشات که در کشور ما ایجاد شد را رصد کنیم افراد زیادی را در حوزه های مختلف می بینیم؛ اعم از سیاست مدارها، عالمانِ دین و افراد آگاه که می دانستند افرادی که شعار سر می دهند حق و حقیقت نیست بلکه باطل است؛ اما به دلیل دور ماندن از هجمه های سنگینِ مخالفان سکوت را ترجیح دادند و وارد میدان نشدند.

استاد شهید مرتضی مطهری در یکی از کتاب های خود مسئله ای را که به مسئله ما نزدیک هست را توصیف می کنند.«اوایل کار که لوکوموتیو وارد ایران شده بود زمانی که این لوکوموتیو در ایستگاه قطار متوقف بود؛ بچه ها دورش جمع می شدند و لوکوموتیو را نگاه می کردند.به محض حرکتِ لوکوموتیو، همان بچه ها به سمت آن سنگ پرتاب می کردند».[یعنی تازمانی که قطار ایستاده بود و صدایی نداشت و برای اطرافیان ترسی ایجاد نمی کرد بچه ها هم ایستاده نگاه می کردند؛ولی به محض اینکه شروع به حرکت می کرد و با سرو صدایی که ایجاد می کرد و بچه ها می ترسیدند همان ها شروع می کردند به پرتاب سنگ].

به طور کلی وقتی شما یک جا ساکت هستید حتی از طرف افرادی که کاملا شما و جایگاه شما را قبول ندارند مورد احترام واقع می شوید اما به محض تصمیم گیری و حرکت جلوی شما قد علم کرده و عده بسیاری هم چون حوصله و قوت نفسانی مخالفت با هجمه ها را ندارند به نفع حقیقت سکوت را انتخاب می کنند.

ویژگی دفاع از آن چیزی که می فهمیم حقیقت است و بیان آن بدون ترس از جریان سازی ها و هجمه ها از جمله ویژگی های بارز علامه مصباح بود.این ویژگی در تمام دوران زندگی ایشان وجود داشته است.چه در دو قطبی های سیاسی ایشان را قبوال داشته باشیم چه قبول نداشته باشیم تلاش کنیم از برچسب های سیاسی که به ایشان زده شده است و مانع از دیدن نکات مثبت ایشان شده عبور کنیم و ویژگی های شخصیتی ایشان را ببینیم و یاد بگیریم. بیان حقایق بدون ترس و واهمه از جریان سازی ها، فحش خوردن ها، تمسخرها، از نیازهای ضروری جامعه ما و به خصوص حوزه های علمیه است.

دوازدهم دی ماه هزار و چهارصد و یک هجری شمسی سالگرد رحلت علامه مصباح بود. خدایش بیامرزد.

«ما باید آماده باشیم برای اینکه تمام حزب اللهی ها بگویند:مرگ بر مصباح . این چیزی هست که امام صادق علیه السلام به ما یاد داده «لجابرِ بنِ یزیدَ الجُعفیِّ ـ : واعلَمْ بأنّکَ لا تکونُ لنا وَلِیّا حتّى لَوِ اجتَمعَ علَیکَ أهلُ مِصرِکَ وقالوا : إنّکَ رجُلُ سَوءٍ لَم یَحزُنْکَ ذلکَ» اگر می خواهی شیعه ما باشی باید این جور باشی،یعنی تمام مردم جمع شدند گفتند: این آدم بدیست اصلا ناراحت نشوی«لَم یَحزُنْکَ ذلکَ» .« لَوِ اجتَمعَ علَیکَ ولَو قالوا : إنّکَ رجُلٌ صالِحٌ»همه جمع شدند گفتند:زنده باد فلانی هیچ خوشحال نشو.اگر این جور شدی شیعه مایی.ما از اینکه بترسیم یک عده از دوستان ما، بچه های نور چشمانمون، بچه های حزب الهی یک اشتباهی کنند، حرفی بزنند، خب بزنند! آنها اگر نیت شان صالح است ثواب خودشان را خواهند برد و به ما هم ضرری نخواهد رسید».فرمایشات علامه مصباح (ره)